Stamgasten

13 september 2022 Michelle Vrij

Sinds kort werk ik op een andere afdeling in het ziekenhuis. Op de dialyse zien we patiënten meerdere keren per week. Daardoor is de band echt totaal anders dan op de klinische afdelingen in het ziekenhuis waar ik eerder werkte. Ik noem ze, ondanks hun leeftijd, eigenlijk altijd bij de voornaam. En de sfeer is, ondanks de medische setting, eigenlijk altijd bijzonder goed. Laatst zei Wil, een van mijn favoriete patiënten, gekscherend tegen me: ‘gezellig hier hè? Het lijkt wel een kroeg!’

Dialyseren is niet niks. Op het moment dat
patiënten ermee starten staat hun leven op de kop, want er verandert heel erg veel. De tripjes naar het ziekenhuis, de indeling van de week, maar ook hun dieet. De meeste patiënten zijn al behoorlijk op leeftijd. Juist voor ouderen is verandering vaak erg moeilijk.

Het is een uitdaging om met oudere patiënten te praten over kalium, fosfaat, vocht en eiwitten. Patiënten zoals Wil lijkt dat he-le-maal niets te kunnen schelen. ‘Die machine doet toch gewoon zijn werk. Moet ik dan ook nog eens op al die voedingsstoffen letten?’ Ik begrijp Wil wel. Als dialysepatiënt krijg je veel dieetbeperkingen opgelegd. De meeste mensen hebben jarenlang een bepaalde levensstijl aangehouden en dan kom ik ze nu even zeggen dat dit voortaan allemaal anders moet.

Als diëtist zie ik het als mijn taak om de patiënten juist te vertellen wat wel kan en daar de nadruk op te leggen. Het positieve belichten bij ouderen en vooral bij oudere patiënten, geeft in het begin vaak weerstand, maar uiteindelijk zijn wij wel de aangewezen persoon om hen te helpen, te begeleiden en adviseren om goed en passend te eten. Als je alles op een positieve wijze weet te brengen is de patiënt doorgaans gemotiveerder om iets te blijven doen, dan wanneer het op een negatieve, dwingende manier wordt gesteld, vooral als zij ook resultaat zien in de waardes.

Bij Wil heeft dit proces een behoorlijk lange tijd geduurd. Het begon eerst met gesprekken over de kleinkinderen, de weekenden en haar tuintje. Zo leerde ik haar steeds beter kennen en kon ik haar zover krijgen dat ze daadwerkelijk anders ging eten. Dit met als direct gevolg dat haar labwaardes nu wekelijks verbeteren. En wat ook helpt. Ze praat veel met de andere ‘stamgasten’ op de dialyse. Ze geven elkaar goede tips en ik klets natuurlijk mee. Want het is dan wel geen kroeg, we houden wel allemaal van gezelligheid!

Michelle Vrij

Diëtiste in het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk en projectmanager bij Nutrimedia. Michelle wisselt als columnist af met haar collega Suzan Tuinier. 

Altijd op de hoogte blijven?